Από την προσωπική συλλογή της Ριάννα Ζιβανού

"Με πήρε το παράπονο, πριν να χαράξει η μέρα,
να 'ταν το στόμα σου πουλί να πει μια
καλημέρα

Ανθίζει η δάφνη κι η μυρτιά δίπλα στο ακρογιάλι, με δάκρυ εγώ τις πότισα
για τ'ονομά σου πάλι.

Στο ψήλωμα τ' ουρανού
σου έστρωσα τραπέζι, κρασί του ήλιου για να πιείς απ' του Μαγιού το χέρι

Άνοιξε το παράθυρο μην γελαστούν τα κρίνα,
μη κλείσουν μέσα τον καημό
και μαραθούν και εκείνα

Κάθησα στο πλατύσκαλο
σαν το παιδί που τρέμει και το αγέρι
τ' αρμυρό τα μυστικά του κλέβει

Σε ένα ξωκλήσι ερημικό, κερί σου ' χω αναμμένο και φύτεψα 

βασιλικό στην πόρτα σου αγιασμένο.

Σ' είδα στ' Απρίλη την αυλή, ρόδα να την στολίζεις
Κι ήσουν ντυμένη ξαστεριά που πέλαγα αρμενίζει

Με πήρε το παράπονο πριν να χαράξει η μέρα
να' ταν το στόμα σου πουλί να πει μια Καλημέρα."

Ριάννα Ζιβανού