Το λόγο έχει η καρδιά // Μαρία Βρανά-Παπάλα

Φωτογραφία Θεόδωρος Βαλσαμίδης

"Τα λόγια φτάνουν ως τα χείλη τ' ανοιχτά
μα μένουνε εκεί η γλώσσα δεν τα λέει
γι' αυτό το λόγο δινω στην αγνη καρδιά
κι αυτή στον Ύψιστο Θεό μιλά και κλαίει.

 
Μα γλώσσες εκατό, του κόσμου κι αν μιλά
δεν θα 'βρει ένα λόγο για ν' εξιστορήσει
τον τρόμο αδικοδιωγμένης προσφυγιάς
βουνά που δρασκελά, ζυγό να μην γνωρίσει.

 
Ας ήταν πια μόνο το χέρι του Θεού
τον πόνο και το θάνατο να τον ορίζει
και άνθρωπος τον άνθρωπο να τον πονά
κι απ' τη φαμίλια του να μην τον εχωρίζει.

Ρωμιό και Τούρκο γέννησε η ίδια γης
μ' αυτή η ίδια γης, κάποτε σε χορταίνει
και κάποτε τις σάρκες σου με λύσσα τρω
οχιά ακουμαντάριστη καταραμένη.
.......................................
Κιότεψαν ως κι οι μαύροι δαίμονες μπροστά
στης Σμύρνης
τ' ανθρωπόμορφο,
φριχτό καμίνι
κι αυτός ο χάρος λιποψύχησε θαρρείς
σαν είδε, τα χνώτα να μοιάζουν με γιαγκίνι.

 
Καρδιά μου μην φθονήσεις άνθρωπο ποτέ
γιατί βαθιά θα σε ξερζώσω απ' τα σπλάχνα
συγχώρεση να δώκεις να 'σαι παστρικιά
σαν χάσικο ψωμί με μυρωμένη άχνα."

 
Μαρία Βρανά-Παπάλα