Ο Ιωάννης γεννήθηκε το καλοκαίρι του 1975, στη Νυρεμβέργη της Δυτικής Γερμανίας. Η μητέρα του ήταν μια νεαρή οικονομική μετανάστρια που είχε ακολουθήσει τους γονείς της. Ο πατέρας του, με 2/3 "ινδιάνικο" αίμα, Αμερικανός αξιωματικός του πυροβολικού. Μετά από μικρό χρονικό διάστημα ο Ιωάννης, άρρωστος, μαζί με την μητέρα του επέστρεψαν πίσω στην Ελλάδα
Από τότε μένει μόνιμα στην Ελλάδα, αλλάζοντας κατά καιρούς σπίτια, σε Αθήνα και Κρήτη, με την οικογένειά του.
Μεγάλη του επιρροή, ως αντρικό πρότυπο, είχε ο Παππούς του, Ιωάννης Τσιώρας, στο ήθος, την ευγένεια και την ανδρεία, ο οποίος είχε υπηρετήσει στο Αλβανικό μέτωπο.
Μετά το Λύκειο, υπηρέτησε στον Ελληνικό Στρατό και άρχισε τις προετοιμασίες για σπουδές, στην Αγγλία στο Πανεπιστήμιο του Greenwich ως λογιστής, αλλά μετά από τη διάγνωση με καρκίνο της μητέρας του, αποφάσισε να μείνει κοντά της αλλά και να ακολουθήσει το πνευματικό μονοπάτι του Ιαπωνικού budo.
Σε συνδυασμό με την εργασία του σε λογιστικά γραφεία, μελετούσε τις αρχές του budo, στην αρχή μέσα από την τέχνη και φιλοσοφία του Aikido και αργότερα, με βαθύτερη προσοχή, στις αρχές και αρετές του πολεμικού φρονήματος.
Αναφέρει ο ίδιος ο Ιωάννης:
Έπειτα από 25 χρόνια και μέσα από εμπειρίες ταξιδιών, απωλειών, εξάσκησης σώματος, πνεύματος και διδασκαλίας, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να εκφράσω ανοιχτά το μοίρασμά μου.
Πρόκειται για μια πορεία έκφρασης, παρατήρσης και συλλογιστικής διαδικασίας.
Η θέση μου στο γραπτό λόγο έως τώρα είναι η "τόλμη στην τόλμη την κάθε στιγμή ".
Τα διαφορετικής θεματολογίας ποιήματα και γραφήματα, καλύπτουν μια περιοχή σε θεατρικό λόγο, τραγούδια διαφόρων θεμάτων, παιδικά, κωμικά, πολιτικά, ερωτικά, ιστορίες και αξίες, ζωή και θάνατο, ομορφιά και αρμονία.
Οι ιστορίες, ο ρυθμός και οι εικόνες εναλλάσσονται αρμονικά.
~Φτιάχνεται ένας κύκλος
που βρίσκει, σε κάθε του φορά
τον εαυτό του.
Σε ύψος και βάθος, ταυτόχρονα,
όσο το άπειρο της στιγμής.~
~Τόλμη~
"Σε ένα νησί
μονάχος πληγωμένος
Ένα χαρτί
μικρό τσαλακωμένο
Η τελική
σταγόνα από μελάνι
Μια ιδέα
αρνείται το σκοτάδι
Ένα φελλός
μπουκάλι σφραγισμένο
Μια σιωπή
συγκέντρωση στη ζάλη
Το κυματάκι
αθώα το αγγίζει
Μια ψυχή
μαζί του φτερουγίζει."
Ιωάννης Β
9/8/2021
(Λυτό)
~Τηλεβώας~
"Ξωκκλήσι
στην ομίχλη
μακρυά
αχνοφαίνεται
Δέντρο
στέλνει
μεριά
να φωτίσει
Κλαδί
δέντρο
γκρίζο
σπουργίτι
Καμπαναριό
άλλου
κόσμου
πλασμάτων
Φωνή
το σώμα
σιωπή
στο βλεμα
Μάτια
ελαμψαν
αληθινά
στο πετάρισμα."
Ιωάννης Β
5/7/2021
(Η κατάληξη μιας άσκησης).
~Ζωχώρος~
"Εκεί στα σκοτεινά
φωτίζονται τελάρα.
Βιτρώ σε μια πολύχρωμη
και άναρχη τιάρα
Κάτω από τα τρίγωνα
υπάρχει το κενό.
Βουτιά για τους γενναίους
προς στο δημιουργό
Τα πέλματα του σοφιστή
τραβιούντε προς τα κάτω.
Μακραίνουνε και οδηγούν
στον αφανή του πάτο
Το φως υπάρχει σε κλαδιά
ακίνητο τριγύρω
και των ανέμων τα παιδιά
χορεύουνε σε γύρο
Κάτι αόρατες κλωστές
χρυσές κάποιος τις νιώθει.
Χαρίζουν τις ανάλογες
πηγές από τη γνώση."
Ιωάννης Β
9/7/2021
(Ένας πίνακας )
~Μετρημένα~
"Προάγγελος με τα κλειδιά
σφραγίδες λαξευμένες
απο εννέα μούσες
βαθιά ερωτευμένες
Ωκεανοί καλοκαιριού
ηπείρων λυσσασμένοι
από χρυσές ανατολές
γέροντες μαγεμένοι"
Ιωάννης Β
13/7/2021
( Απόσταγμα )
~Πλατιά χαμόγελα~
"Τα παιδιά τραγουδούν
καλοκαίρια προσμετρούν.
Πάνω στην ελιά
μια ολόχρυση λαλιά.
Ακούς!
Κάθονται με τα κλαδιά
προτιμούν τα φωτεινά.
Ξαπλωμένα στα αστέρια
τα μετρούν σαν περιστέρια.
Πετούν!
Τρέχουν σε μικρές πλατιές
που τις βλέπουν εκκλησίες.
Τα φορέματα σορτσάκια
σέρνουν τα μικρά γατάκια.
Μετρούν!
Οι γιαγιάδες οι παπούδες
κουδούνιζουν τις μαγκούρες
Τριγυρίζουν τα σκυλάκια
και τους κάνουν τις φιγούρες.
Γελούν!"
Ιωάννης Β
15/8/2021 - ( Παιδικό )
