"Αυτή τη χλιαρή βραδιά
που λιώνουν τ΄άστρα στον ουρανό
και στάζουν τ' ασήμι τους στη θάλασσα .
Αυτή τη βραδιά που τ' ολόγιομο φεγγάρι
παίζει με τα σύννεφα
και σκορπίζει ασημένια δίχτυα
στη ζεστή αμμουδιά.
Αυτή τη βραδιά που όλα γλυκοκοιμούνται
νανουρισμένα απ' το φλοίσβο των κυμάτων
και το μακρινό απόηχο νοσταλγικών τραγουδιών.
Αυτή τη βραδιά που με μεθά και με μαγεύει
θάθελα για μια μόνο φορά
ν΄αφήσω λεύτερη την καρδιά μου
ν’ανοίξει διάπλατα την πόρτα
και να ορμήσει ξυπόλυτη στο δρόμο.
Να τρέξει στο μεθυστικό γιορτάσι,
να πάρει μέρος στης χαράς το γλεντοκόπι,
να τραγουδήσει να χορέψει να μεθύσει
κ' ύστερα αποκαμωμένη
να γείρει στη νοτισμένη αμμουδιά
παραδομένη στου ονείρου την αγκάλη .
Κι εκεί σιμά στη θάλασσα
να τη χαιδεύει ο άνεμος να της μιλάν τ’αστέρια,
να τη σκεπάζουν κύματα γλάροι να τραγουδάνε
και την αυγή στη πορφυρή φωτιά του ήλιου να λουστεί.
Να νοιώσει ευτυχισμένη και να πει
πως έζησε σε μια νυχτιά χίλιες και μια νύχτες."
Εύχομαι ολόψυχα να ξαναζήσουμε γρήγορα την απόδραση σε μέρες ξεγνοιασιάς...
Το ποίημα μου αυτό..ενέπνευσε ένα αγαπημένο φίλο Ζωγράφο..τον Βαγγέλη Κουμπή ΑΠΟΔΡΑΣΗ Ιούλιος 1978
