Γράφει η Βάσω Κανιώτη
Ο Λουκάς Αναγνωστόπουλος είναι Λαμιώτης που ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έχει εκδώσει 2 βιβλία: "Σαράντα μικρές περιπλανήσεις" (Άνεμος Εκδοτική,2020) που είναι ποιητική συλλογή και ένα δοκίμιο "Οι μύθοι του χθες και οι άνθρωποι του σήμερα" (Γράφημα, 2021). Έχει συμμετοχή και σε δυο ομαδικές ποιητικές συλλογές. Συνιδρυτής και αρθρογράφος στο site "Μεταξύ μας". Τακτικός αρθρογράφος σε Ελληνικές και Κυπριακές εφημερίδες.
Ο μόνος τρόπος
"Αν η Τροία με την Ιθάκη δεν υπήρξαν ποτέ.
Αν η Πηνελόπη σου είναι μόνο ένα αερικό,
εσύ γιατί οργώνεις τις θάλασσες;
Γιατί θαλασσοπνίγεσαι;
Είναι που δεν ξέρω αλλιώς.
Είναι που δεν μπορώ αλλιώς.
Ο μόνος δρόμος που γνώρισα ποτέ,
ο μόνος τρόπος είναι αυτός."
Ο φάρος που δε σβήνει
"Να φροντίζεις οι λέξεις σου
να ναι διαβατάρικα πουλιά.
Να μην μένουν για πολύ καιρό
στα ίδια, πολυκαιρισμένα μέρη.
Και όταν οι λέξεις σου θα διασχίζουν
τους ουρανούς των ανθρώπων
να φροντίζεις με περισσή έγνοια
να μένουν στη μνήμη τους.
Να σέβεσαι, όπως δε σεβάστηκες ποτέ άλλοτε
τα ανείπωτα, τα πιο βαθιά σκοτάδια
των άλλων, γνωστών και αγνώστων.
Μερικά γεννούν φως πιο λαμπερό
και από τον ήλιο του καλοκαιριού.
Να είσαι φάρος καλοσύνης και ανθρωπιάς
σε ήρεμα και μανιασμένα νερά.
Μην αφήσεις κανέναν να χαθεί
Στα αδάμαστα κύματα της ζωής.
Φώτιζε όσο δυνατά μπορείς
και όταν θα έρθει εκείνη η στιγμή
που θα σβήσεις και σκοτάδι σε τυλίξει
όλοι θα θυμούνται το φως σου."
Να γυρεύεις
"Να γυρεύεις κάθε μέρα
σαν αδάμαστος περιηγητής
μια καλή πράξη, μια καλή κουβέντα,
μια καλή ιδέα, ένα καλό βιβλίο.
Να γυρεύεις οτιδήποτε κρατά
άσβεστη και αιώνια τη φλόγα
της ανθρώπινης ψυχής
"Αν η Τροία με την Ιθάκη δεν υπήρξαν ποτέ.
Αν η Πηνελόπη σου είναι μόνο ένα αερικό,
εσύ γιατί οργώνεις τις θάλασσες;
Γιατί θαλασσοπνίγεσαι;
Είναι που δεν ξέρω αλλιώς.
Είναι που δεν μπορώ αλλιώς.
Ο μόνος δρόμος που γνώρισα ποτέ,
ο μόνος τρόπος είναι αυτός."
Ο φάρος που δε σβήνει
"Να φροντίζεις οι λέξεις σου
να ναι διαβατάρικα πουλιά.
Να μην μένουν για πολύ καιρό
στα ίδια, πολυκαιρισμένα μέρη.
Και όταν οι λέξεις σου θα διασχίζουν
τους ουρανούς των ανθρώπων
να φροντίζεις με περισσή έγνοια
να μένουν στη μνήμη τους.
Να σέβεσαι, όπως δε σεβάστηκες ποτέ άλλοτε
τα ανείπωτα, τα πιο βαθιά σκοτάδια
των άλλων, γνωστών και αγνώστων.
Μερικά γεννούν φως πιο λαμπερό
και από τον ήλιο του καλοκαιριού.
Να είσαι φάρος καλοσύνης και ανθρωπιάς
σε ήρεμα και μανιασμένα νερά.
Μην αφήσεις κανέναν να χαθεί
Στα αδάμαστα κύματα της ζωής.
Φώτιζε όσο δυνατά μπορείς
και όταν θα έρθει εκείνη η στιγμή
που θα σβήσεις και σκοτάδι σε τυλίξει
όλοι θα θυμούνται το φως σου."
Να γυρεύεις
"Να γυρεύεις κάθε μέρα
σαν αδάμαστος περιηγητής
μια καλή πράξη, μια καλή κουβέντα,
μια καλή ιδέα, ένα καλό βιβλίο.
Να γυρεύεις οτιδήποτε κρατά
άσβεστη και αιώνια τη φλόγα
της ανθρώπινης ψυχής
κόντρα στην παγωνιά της βαρβαρότητας."
