Κρεμάστηκε η βουκαμβίλια απ'το μπαλκόνι.
Έμεινε μετέωρη να κοιτά τον δρόμο.
Μάταια μπλέκω τα κλαδιά στα κάγκελα με πορεία ανόδου.
Πεισματικά και επίμονα στρέφεται προς τα κάτω.
Κάτω από τα κατακόκκινα σαν αίμα άνθη της,τα κλαδιά γέμισαν αγκάθια.
Έχουν αγκάθια οι βουκαμβίλιες; ...αναρωτήθηκα
καθώς ο πόνος από το τσίμπημα με έκανε να τραβήξω απότομα το χέρι..
ή μόνο η δική μου ;
Έλαμψαν τα άνθη στον ήλιο, σαν να ικανοποιήθηκαν που μάτωσα .
Όσο και αν την περιποιούμαι ,με αποδιώχνει με τον δικό της τρόπο.
Μα,τί έχει πια αυτός ο δρόμος; ρώτησα ,μη περιμένοντας φυσικά απάντηση.
Ακούμπησα για λίγο στα κάγκελα και έμεινα να κοιτώ κι εγώ ...τί κοίταγα αλήθεια;
Ο σπουργίτης _καθημερινός πλέον επισκέπτης_ ανακάτεψε για λίγο το χώμα από τις γλάστρες, μου είπε κάτι στην γλώσσα των πουλιών,.. θυμωμένος μου φάνηκε..
και πέταξε και αυτός μακριά μου.
Εγωϊστή !
Κάνεις φιγούρα επειδή μπορείς να πετάξεις...
Ο καφές είχε κρυώσει από ώρα στο ξεχασμένο φλυτζάνι.
Τα κλαδιά της βουκαμβίλιας στράφηκαν και πάλι προς το δρόμο.
Στον δρόμο!!!
Αυτό είναι λοιπόν;
Γι'αυτό κοιτά τον δρόμο. Δεν της αρέσει στο μπαλκόνι. Θέλει ελευθερία!
Ψάχνει κι αυτή τρόπους διαφυγής......
Κτενά Ρούλα
Έλαμψαν τα άνθη στον ήλιο, σαν να ικανοποιήθηκαν που μάτωσα .
Όσο και αν την περιποιούμαι ,με αποδιώχνει με τον δικό της τρόπο.
Μα,τί έχει πια αυτός ο δρόμος; ρώτησα ,μη περιμένοντας φυσικά απάντηση.
Ακούμπησα για λίγο στα κάγκελα και έμεινα να κοιτώ κι εγώ ...τί κοίταγα αλήθεια;
Ο σπουργίτης _καθημερινός πλέον επισκέπτης_ ανακάτεψε για λίγο το χώμα από τις γλάστρες, μου είπε κάτι στην γλώσσα των πουλιών,.. θυμωμένος μου φάνηκε..
και πέταξε και αυτός μακριά μου.
Εγωϊστή !
Κάνεις φιγούρα επειδή μπορείς να πετάξεις...
Ο καφές είχε κρυώσει από ώρα στο ξεχασμένο φλυτζάνι.
Τα κλαδιά της βουκαμβίλιας στράφηκαν και πάλι προς το δρόμο.
Στον δρόμο!!!
Αυτό είναι λοιπόν;
Γι'αυτό κοιτά τον δρόμο. Δεν της αρέσει στο μπαλκόνι. Θέλει ελευθερία!
Ψάχνει κι αυτή τρόπους διαφυγής......
Κτενά Ρούλα
