Πάνε χρόνια τώρα που νοσταλγούσε την αλήθεια της.
Με το έτσι θέλω φιμώθηκε η ελευθερία της σιωπής της.
"Σσσσσ... μην σκέφτεσαι τόσο δυνατά, είσαι αντίθετη με το κατεστημένο, (άκουσε μια άχρωμη φωνή να κραυγάζει μέσα από την παραφροσύνη κάποιων πληροφοριοδοτών), "αν συνεχίσεις το ίδιο βιολί, βάση νόμου δικαιούσαι μόνο μία φρατζόλα ψωμί τον μήνα ".
Και εκείνη άτονα ψέλλισε ένα... "βάση νόμου";;; πως, που, πότε ψηφίστηκε αυτός ο νόμος, σε ποια υπόγεια στοά υπογράφτηκε η καταδίκη μας.
Κι έτσι κλείστηκε μια για πάντα στην κυψέλη των σκέψεων της. Κάθε ανατολή νοσταλγούσε την αλήθεια της κοιτάζοντας την λευκή βουκαμβίλια που υψωνόταν μπροστά στο παραθύρι του ψεύδους και της στυγνής δικτατορίας.
Απευθυνόμενη στην καρδιά της... Ονειρεύεσαι; Δεν είσαι υποχρεωμένη να απαντήσεις.
Όχι θέλω... Σταμάτα... Όχι θέλω, σταμάτα μ' ακούς... δεν είσαι υποχρεωμένη να απαντήσεις, δεν καταλαβαίνεις ότι έχουν σκοπό να περάσουν την θηλιά στο λαιμό μας; Πρόσεχε... θα σε βγάλουν τρελή μπορεί να σε παρακολουθήσουν και από τη μια στιγμή στην άλλη να βρεθείς πίσω από τα σκουριασμένα κάγκελα ενός τρελοκομείου, μόνο και μόνο γιατί σήκωσες το ανάστημά της αλήθειας. Μια υπόκωφη σιωπή τάραξε τα σωθικά της και ένα δάκρυ κύλησε ποτίζοντας με την αγνότητα των ματιών της την λευκή βουκαμβίλια, που αγκάλιαζε την θέα του ψεύδους και σπάζοντας στα δύο την φίμωση της ελευθερίας.
Ξάφνου ένας παράξενος επισκέπτης του δρόμου, γελώντας ειρωνικά την ρώτησε, αλήθεια ποιο είναι το όνομά σου;
Εκείνη του χαμογέλασε γλυκά και βυθισμένη στις σκέψεις της, πίσω από την κουρτίνα του πόνου απάντησε. Το όνομα μου είναι...
Αχ! δεν θυμάμαι, χρόνια έχω να ακούσω το όνομα μου, εσύ όμως και όλοι οι υπόλοιποι θεατρίνοι... μπορείτε να με φωνάζετε...
Ελευθερία...
Χρύσα Θυμιοπούλου
: Συγγραφέας-Ηθοποιός.
10/7/2020
