"Για εκεί ψηλά
όλοι εμείς
σηκώνουμε κατάρτι.
Σωλήνα κάθετη
με το εγώ γεμάτη.
Το άγιο φως κατέβηκε
αυτό το μονοπάτι
που το εγώ μαζεύτηκε
απ'την πολύ αγάπη.
Χώρο έκανε η καρδιά
για το σωστό σανδάλι
και τώρα βήμα έπραξε
με φως απ' τ' ακρογιάλι.
Ποιο δίπλα η φουρνἀρισα
έστρωσε το τραπέζι.
Μάτια, μύτη και αυτιά
μυρίζουν πρωτομέλι.
Βράχια βαριά τα σήκωσαν
τα κύματα σε σκόνη
καθώς τον κόρφο τίναζε
περήφανο παγώνι.
Η δύναμη απ'τη βροχή
το κάνει να κινείται.
Ταπεινωμένοι οι ψηλοί
σε γη που δεν αρνείται."
Ιωάννης Βασιλάκος ~ 31/8/2021
