"Κυρά μου εσύ αρχόντισσα
και των Ρωμιών καμάρι
στολίδι του Ελληνισμού
πανέμορφη μου κόρη.
Αγέλες άγριων θεριών
ζηλέψαν τα καλά σου
βάλαν φωτιά στις ομορφιές
εσφάξαν ερημάξαν.
Με θρήνο και με οδυρμό
αφήσανε το βιος τους
άνθρωποι νοικοκύρηδες
εμπόροι και αρχόντοι.
Τρέχουν στους δρόμους να σωθούν
αυτοί και τα παιδιά τους
απ το μαχαίρι του φονιά
του τουρκαλλά το μένος.
Οι δρόμοι εγεμίσανε
με πτώματα αθώων
κοπέλλες που βιάστηκαν
κι άγρια σφαγιαστήκαν.
Απελπισμένοι τρέχουνε
κάτω στην προκυμαία
να βρουν καράβι για φεβγιό
και λυτρωμό ζητάνε.
Εκεί έγινε συνωστισμός
απ της σφαγής το φόβο
κι απ τα καράβια πιάνονταν
των τάχα μου συμμάχων.
Μα οι σύμμαχοι με απονιά
τους έκοβαν τα χέρια
και στο νερό τους σπρώχνανε
μην έβρουν σωτηρία.
Κυρά μου εσύ αρχόντισσα
και των Ρωμιών καμάρι
Σμύρνη μου σε ρημάξανε
στίφη καταραμένα.
Κοκκίνησαν οι στράτες σου
κι η θάλασσα από αίμα
με εντολή του Ατατούρκ
Έλληνας να μη μείνει.
Κι όσοι φανήκαν τυχεροί
και φτάσαν στην Ελλάδα
ώσπου η ψυχούλα τους να βγεί
θυμούνται και δακρύζουν.
Ξεδιάντροποι ελληνόφωνοι
προσπάθησαν ν αλλάξουν
τα όσα σου συνέβησαν
μα μάρτυρες ζουν ακόμα.
Της Ιστορίας βιαστές
δειλοί,παραχαράκτες
του Έθνους το ανάθεμα
θα έχουνε για πάντα."
Δέσπω Πηλαβάκη
