Γράφει η Στέλλα Πετρίδου
Συγγραφέας: Κατερίνα Σβύνου
Έτος έκδοσης: 2017
Σελ.: 142
Εκδόσεις: Άλφα Πι
Σε μια σάπια κοινωνία, όπου ο άνθρωπος κατασπαράζεται από τον ίδιο τον άνθρωπο, υπάρχει στ’ αλήθεια χώρος για ν’ αναπνεύσει ελεύθερα η ζωή; Βουτηγμένη από παντού σ’ ακριβές αμαρτίες, ριγμένη μες στο βούρκο της ανευθυνότητας και των ψεμάτων, της σκανδαλοθηρίας και του ατομικού συμφέροντος, κλείνει την πόρτα στην ελπίδα καταδικάζοντας την ίδια της τη μοίρα σε αδράνεια, σ’ αυτό το εφιαλτικό σκοτάδι της απραγίας. Υποταγή καλείται η συνέπεια, το έγκλημα που στέκεται απέναντί τους προστακτικά, για να ορίσει το είναι τους, το βλέμμα τους, τα όνειρά τους, την πορεία τους στο αύριο. Μα υπάρχει ακόμα αύριο όταν προβάλει στον ορίζοντα το απόλυτο κενό;
«Πρέζα ζωής» τιτλοφορείται το πρώτο βιβλίο της συγγραφέως Κατερίνας Σβύνου, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Άλφα πι». Πρόκειται για μια συλλογή διηγημάτων με κοινή θεματική: η τυφλή υπακοή σε ένα βίαιο πολιτικό Σύστημα, που δε λογαριάζει τον άνθρωπο, δεν τον νοιάζεται και δεν τον προσέχει, απεναντίας επιδιώκει την αποστείρωση του σώματος από την ψυχή του, με σκοπό την μετάλλαξή του σε ένα καλοκουρδισμένο εκτελεστικό όργανο, «απαλλαγμένο από συναισθηματισμούς και αισθήματα για τη ζωή».
Οι εννιά διαφορετικές εφιαλτικές ανθρώπινες ιστορίες που θα διαβάσει ο αναγνώστης στο βιβλίο αυτό, παρότι σε αρκετά σημεία κινούνται στα όρια του φανταστικού με το πραγματικό, θα ταράξουν αρκετά τα νερά της συνείδησής του, θέτοντάς του διλλήματα ζωής. Στο τέλος έρχονται με έξυπνο τρόπο να ενωθούν μεταξύ τους και να του αιτιολογήσουν τη γέννησή τους από τη συγγραφέα, γεγονός που τον βοηθά σημαντικά στο να λύσει το παζλ της σκοτεινής όψης των πραγμάτων και να λάβει τα σωστά μηνύματα.
Η κατάρρευση των ηθικών αξιών ευθύνεται για τη σημερινή του κατάντια, η έλλειψη εμπιστοσύνης, η αρρωστημένη του μυστικοπάθεια, ο κερδοσκοπισμός, η συνειδητή ή ασυνείδητη αποξένωσή του, η εγωιστική του συμπεριφορά. Στο κυνήγι του θησαυρού οι λίγοι κατάφεραν να κατασπαράξουν τους πολλούς και τώρα τα ερωτήματα που γεννώνται και στροβιλίζουν το μυαλό, ως υπαρξιακοί προβληματισμοί, είναι συγκεκριμένα. Ποιο μέλλον ορθώνεται μπροστά στη νέα ζωή; Υπάρχει ζωή στην πορεία της λήθης ή εκ των πραγμάτων είναι καταδικασμένη σε θάνατο; Λίγες εισπνοές καθαρού οξυγόνου, λίγες στιγμές αληθινής ευτυχίας, αρκούν για να θυμίσουν στον άνθρωπο την αξία του να είναι κανείς ζωντανός, γεμάτος όνειρα και φιλοδοξίες για εκείνον και τους οικείους του; Φυσικά και όχι. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να ποδοπατεί τα όνειρα των ανθρώπων και πόσο μάλλον τον ίδιο τον άνθρωπο. Κι όσο γρηγορότερα το αντιληφθεί ο ίδιος για τον εαυτό του, τόσο ευκολότερα θα καταφέρει να βρει τη δύναμη για να αντιδράσει αποτελεσματικά απέναντι στην αδικία και να διεκδικήσει τη ζωή που του ανήκει, εκείνη την αυθεντική, τη γεμάτη φως και αγάπη και όχι τη ρομποτική, που τείνει να διαλύσει τα σωθικά του και να τον μετατρέψει σε ένα άβουλο ον, ανέκφραστο, άβουλο, ασάλευτο, ζωντανό νεκρό.
Παρότι πρόκειται για πρωτόλεια απόπειρα, η γραφή της Κατερίνας Σβύνου διακρίνεται για την ωριμότητα και την τεχνική της αρτιότητα. Η συγγραφέας καταφέρνει, με τη διεισδυτική της ματιά στα πολιτικά γεγονότα που συμβαίνουν στον τόπο της και τον κοφτερό, αλλά σωστά δομημένο και γλαφυρό της λόγο, να συμπαρασύρει τον αναγνώστη σε ένα ταξίδι φιλοσοφικού στοχασμού, κοινωνικού προβληματισμού, πολιτικών αναζητήσεων και υπαρξιακών τοποθετήσεων. Τα ζητήματα-διλήμματα που θέτει είναι πολλά. Ο αναγνώστης οφείλει, στο τέλος της αφήγησης, να επεξεργαστεί τα δεδομένα, να ξεχωρίσει τις εικόνες, να κάνει τη δική του ενδοσκόπηση και να τοποθετηθεί ανοιχτά απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό.
Ένα ιδιαίτερο βιβλίο, αρκετά ενδιαφέρον και ευκολοανάγνωστο, γεμάτο αλήθειες και ανατροπές, που αιχμαλωτίζει τον αναγνώστη, τον συγκλονίζει, τον καθηλώνει, τον διδάσκει, και του προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα, όπως αυτά της λύπης, της χαράς, της απογοήτευσης, αλλά και της ελπίδας.
Οπωσδήποτε αξίζει να διαβαστεί.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
-Τα όνειρά μας ήταν προφητικά. ο Θεός μας έστειλε μια προειδοποίηση για τον κόσμο που έρχεται αν δεν αλλάξουμε μυαλά! Αυτή είναι η ευκαιρία μας! Πρέπει να σταματήσουμε την κατηφόρα! Πρέπει να σώσουμε την ψυχή μας αν θέλουμε να επιβιώσουμε! Δεν το επιλέξαμε εμείς αυτό που ζούμε! Δε φταίμε εμείς για το χρέος, δε φταίμε εμείς για το αν κάποιοι έκλεβαν και ζούσαν πάνω στις δικές μας πλάτες! Δε φταίμε εμείς για την κρίση του νομίσματος! Κανείς δε μας ρώτησε αν θέλαμε ν' αλλάξουμε! Μας βάλανε στις ράγες και κυλήσαμε. Μόνο που το τρένο το προγραμμάτισαν για τον γκρεμό! Και τώρα εκείνοι απολαμβάνουν την ελευθερία και τα λεφτά τους και μας συμβουλεύουν αντί να σαπίζουν στη φυλακή! Εγώ δεν έκλεψα τίποτα! Εγώ δεν "έφαγα" παρέα με κανέναν! Εγώ δεν ασπάστηκα κανένα παρακράτος! Στο διάολο να πάνε! Δε θα γεννήσω το παιδί μου για να μου το πεθάνουνε αυτοί οι μπάσταρδοι! Στο διάολο κι αυτοί και η φάρα τους!, είπε η όγδοη.
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα, Κατερίνα Σβύνου:
Η Κατερίνα Σβύνου γεννήθηκε το 1984 στο Βροντάδο της Χίου. Σπούδασε Πολιτισµική Πληροφορική στο Πανεπιστήµιο Αιγαίου Μυτιλήνης κι έκανε µεταπτυχιακές σπουδές στις Επιστήµες της Αγωγής µε ειδίκευση στη Δηµιουργική Γραφή στο Πανεπιστήµιο Δυτικής Μακεδονίας Φλώρινας.
Το 2017 κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο, τη συλλογή διηγημάτων με τίτλο "Πρέζα Ζωής" από τις εκδόσεις Άλφα Πι. Διηγήµατά της έχουν βραβευτεί στον Δ΄ Ευρωπαϊκό Λογοτεχνικό Διαγωνισµό "Αντώνης Σαµαράκης" το 2013, στον διεθνή διαγωνισµό διηγήµατος του ηλεκτρονικού λογοτεχνικού περιοδικού eyeland.gr το 2015 ενώ το 2018 έλαβε το Ειδικό Βραβείο Διηγήµατος στον Πανελλήνιο και Παγκύπριο λογοτεχνικό διαγωνισµό "Διαβάζοντας Νίκο Καζαντζάκη". Κατά καιρούς αρθρογραφεί
στον τοπικό έντυπο τύπο.
To 2020 κυκλοφόρησε το δεύτερό της βιβλίο, το μυθιστόρημα "Πόνος άφιλτρος" επίσης από τις εκδόσεις Άλφα Πι.
