Παίρνω το αυτοκίνητο, στη σχάρα πάνω το κανό μου. Φθάνω στο σημείο της εκκίνησης , εκεί που δεν έχει κοντέψει άλλο πλεούμενο. Ξεκινώ σαν ένας άλλος Κουστω. Κόστα Κόστα παίρνω την ακτή. Παντού επικρατεί γαλήνη. Η θάλασσα ίσα ίσα που χτυπάει πάνω στα ανεμοδαρμένα βράχια. Ο ήλιος αρχίζει να ανεβαίνει και να ψήνει την επιδερμίδα των χεριών μου. Ευτυχώς φοράω ένα πορτοκαλί αθλητικό μπλουζάκι και μαγιό καπέλο αλά Ιντιάνα Τζόουνς και γυαλιά ηλίου για την αντήλια. Ένα παγούρι γεμάτο κρύο νερό, το οποίο πριν ήταν πάγος, αφού το είχα βάλει στην κατάψυξη όλο το βράδυ. Ευτυχώς σκέφτομαι ο ήλιος τώρα δεν είναι σύμμαχος θα είχα κορακιάσει η αλήθεια αν δεν έπαιρνα τα μέτρα μου. Συνεχίζω να κωπηλατώ και να φωτογραφίζω ότι μου κάνει εντύπωση.
Τι ωραία πράγματα βλέπουν οι ψαράδες μας σκέφτομαι!!!
Πόσο τυχεροί είναι που μπορούν να θαυμάζουν καθημερινά τέτοια τοπία. Τα νερά αλλάζουν χρώματα όσο προχωράω στόχος να καβατζάρω τον Κάβο που έχω στο μισό μίλι περίπου. Έπειτα από τρεις ώρες πάνω στο κανό το οποίο είναι ίσως το μοναδικό που υπάρχει. Δεν είναι σαν τα σύγχρονα αυτά τα ωραία. Είναι απ τα πολύ παλιά τα πρώτα που βγήκαν. Αυτό πρέπει να είχε έρθει από απέναντι. Το είχα βρει σπασμένο βουλιαγμένο στα ρηχά σκεπασμένο με άμμο. Ίσα ίσα που φαινόταν. Θυμάμαι μέχρι να το βγάλω έξω να δω σε τι κατάσταση είναι πέρασαν ώρες. Όπως οι αρχαιολόγοι σκάβουν προσεκτικά έτσι και γω ώρες πολλές έσκαβα, το τραβούσα περαδωθε αλλά ευτυχώς τα κατάφερα. Όταν το είδα είπα εσένα θα σε κάνω να ταξιδεύεις. Το μετέφερα στην αυλή μου. Πήρα ότι υλικά χρειαζόμουν και το έφτιαξα.
Δούλεψα μια εβδομάδα πάνω του. Τρίψιμο, στοκάρισμα, πολυεστέρας. Του έφτιαξα και το κάθισματακι. Άλλος επικροτούσε την προσπάθεια μου και άλλος με αποθάρρυνε λέγοντας τζάμπα παιδεύεσαι δεν θα επιπλέει. Είναι παλιό δεν αξίζει τον κόπο. Αν και μια εβδομάδα μόνο δέθηκα με αυτό το άψυχο υλικό,ισως φταίει που είμαι πεισματάρης και ήθελα πολύ να κάνω αναπαλαίωση Ήταν ένα στοίχημα για μένα αν θα μπορέσω να το δώσω ζωή. Τώρα ήταν η ώρα της κρίσης. Τα κατάφερα; θα δείξει. Αν όχι δεν πειράζει αρκεί η προσπάθεια.
Το φόρτωσα πάνω στο αμάξι και πήγα στην γλίστρα του χωριού. Το κατέβασα με προσοχή. Η αλήθεια είναι λίγο μπαταλο. Είπαμε δεν είναι απ τα καινούργια τα σύγχρονα, τα ελαφριά που είναι στενά. Από ψηλά φαίνεται σαν ένα μεγάλο φύλλο καρυδιάς. Βέβαια το έβαψα κίτρινο χρώμα για να φαίνεται μέσα στην θάλασσα καλύτερα καμία φορά δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί. Το πήγα κοντά στην γλίστρα το έδεσα με ένα ναυτικό σκοινί από την δέστρα του και με μια σπρωξιά έπιασε να επιπλέει μέσα στο λιμανάκι. Όσοι ήταν γύρω γύρω στις βάρκες τους άφησαν τις δουλειές τους και ήρθαν κοντά να δουν το περίεργο κανό. Το τράβηξα κοντά πάλι στην γλίστρα και κάθισα πάνω του. Κρατώντας το κουπί που είχα το ακούμπησα στον ντοκο και με μια σπρωξιά βρέθηκα στη μέση του λιμανιού. Επέπλεε μαζί με μένα.
Η χαρά που ένιωσα ήταν σαν αυτή που μάθαινα ποδήλατο πιτσιρικάς. Από εκείνη την στιγμή γίναμε ένα σώμα. Τόσο πολύ το αγάπησα. Η πλεύση του είναι καταπληκτική Οι χαρές που μου έδωσε είναι μοναδικές. Τα πιτσιρίκια ειδικά κάνουν σαν τρελά για μια βόλτα με αυτό το κανό.. Άλλη αίσθηση ακούς μόνο τον παφλασμό της θάλασσας, γυμνάζεσαι, εξερευνείς προσεγγίζεις ακτές που δεν θα μπορούσες να πας ούτε με βάρκα. Έχω έρθει στον Κάβο αλλά τα χέρια μου δεν αντέχουν. Εξάλλου δεν θα μπορούσα να συνεχίσω άλλο μιας και από κει έχει καιρό.. Μέσα στην τσάντα έχω δύο φρούτα, ριζογκοφρετες και ένα χυμό δυστυχώς όμως δεν πίνεται έχει ζεσταθεί πολύ. Βρέχω τα χείλι μου λίγο ίσα ίσα για την γεύση του. Είμαι λίγα μέτρα από την ακτή που έχει πολλά βράχια, κοντά στο νησί αλλά η αίσθηση απ την κούραση είναι ότι είσαι στην μέση του Ατλαντικού. Αφού πήρα δυνάμεις ήρθε η ώρα του γυρισμού.
Λένε ότι ο γυρισμός είναι ευκολότερος σε μια διαδρομή με αυτοκίνητο εδώ δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Με αρκετό κόπο γύρισα πίσω. Ήταν η μεγαλύτερη διαδρομή που έκανα Πεταλίδι Άκρα Μαχαιρα και επιστροφή.
Ελπίζω να έρθουν και άλλες με υγεία πάνω απ όλα.
