έμειναν κάποιες δροσοσταλίδες άνοιξης,
στου ανέμου τα βλέφαρα.
Μοσχοβολούν τριαντάφυλλο, ζουμπούλι
κι αργά κυλούν στο τζάμι
της μελαγχολίας μας,
γιατί και το φθινόπωρο
κοντεύει να 'ρθει.
Είναι φορές που περπατάς
και το πρόσωπο σηκώνεις,
σταγόνες να σε χτυπούν στα μάτια,
να νοιώσεις το άρωμα τους.
Να σβήσεις τις ρυτίδες
των σκέψεων και των αποφάσεων,
που θες να αφήσεις
χάρισμα στο αγέρι του νοτιά.
Γλυκό ταξίδι του καιρού
και των δακρύων.
Σημάδι των ζωντανών ψυχών."
Μαρίνα Αντωνίου ~ 2021
Κατοχυρωμένο.

