"Είπες σου έλειψα...
κι ήπια, όλα τα δάκρυα
απ' τις καλλίρειθρες αυλακιές
των ματιών σου,
σαρκοφίλησα το αειθαλές
των χειλιών σου
κι άφησα να πνιγεί,
στην αλωή του Ποσειδώνα,
εκείνη η ψευδαίσθηση
του μελλούμενου!
Με την αφή μου
χρεωμένη στο θαλερό σου δέρμα,
αφήνομαι στην αθανασία της στιγμής!
Μόνο στις στιγμές αφήνομαι...
σ' αυτές,
τις λιλιπούτειες αιωνιότητες!!!"
Κατερίνα Πήττα ~ 08/06/2021
