H Αδελαίδα Δήμου Παπαγεωργίου γεννήθηκε στην Πάφο από πολυμελή οικογένεια ( εννέα αδέλφια)και μεγάλωσε στην Αμμόχωστο και τώρα ζει στη Λεμεσό. Είναι λογίστρια, έχει πέντε παιδιά και μια εγγονή. Έχει γράψει έξι παραμύθια κατάλληλα για μικρούς και μεγάλους αναγνώστες και μια ποιητική συλλογή. Μιλά Αγγλικά, Γαλλικά και τώρα παρακολουθεί Ρωσικά. Είναι μέλος του Κυπριακού Συνδέσμου Νεανικού Παιδικού Βιβλίου ΚΣΝΠΒ , της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών και της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου. Ποιήματα και έργα της έχουν διακριθεί κατά καιρούς με τιμητικές διακρίσεις στη Ελλάδα και Κύπρο και φιλοξενούνται από διάφορα λογοτεχνικά blogs.
"Ποίηση για μένα είναι η καταφυγή και παραμυθία μου, ο αέρας που αναπνέω, το χρώμα που βάφω τα όνειρα μου."
~Αδελαίδα Δήμου Παπαγεωργίου~
Εργογραφία:
1) 2010 Παραμύθι "Ο Πενηντατρής, Εκδόσεις Επιφανίου
2) 2013 "Οι τρεις σοφές συμβουλές του Μυλωνά
3) 2016 "Ο Βασιλιάς των Αετών και το Αεροπλανάκι ,( βραχεία λίστα κρατικών βραβείων Κύπρου)
4) 2018 "Ο Μανώλης και το λουλούδι της αγάπης" ( βιβλίο της χρονιάς 2019 ΕΠΟΚ ), το οποίο επανέκδόθηκε το 2019
5) 2012 ) "Adeline a strange princess" Εκδόσεις Xlibris
6) 2020 "Αμμόχωστος… και άλλοι καημοί"
Τα νιάτα
Τα δεν ξεχνώ ξεχάστηκαν,
αποκλείστηκαν διαπαντός
από καθημερινές μέριμνες
Σβήνουν τα κεριά
το ένα πίσω απ’ το άλλο
εκείνων που έζησαν
της προσφυγιάς τον καημό
την φρίκη του πολέμου.
Η ιστορία χωρίς προοπτική..
Ύστερα τι να περιμένουμε;
μαριονέττες τα νέα παιδιά
σε παραλόγου θέατρο.
Κλείσαμε τα νιάτα
σε γυάλινα κλουβιά
μην μας κρυώσουν,
τα μπουκώνουμε μέχρι σκασμού
μην μας πεινάσουν,
στις τσέπες τους παραχώσαμε
δανεικά λεφτά
μην στερηθούν τίποτα,
μην τα πληγώσει
η κακία του κόσμου
γεμίσαμε σκουπίδια τα μυαλά
εξαγοράζοντας τα όνειρα τους
παραχαράξαμε την ιστορία
των προγόνων
ηρωισμοί μην τους εξάψουν
γυρίσαμε την πυξίδα
μόνο σε απάνεμα λιμάνια,
θάψαμε τη ανθρωπιά τους
να επιβιώνουν καλύτερα,
να μην πονέσουν όπως εμείς
Αυτά τα ανδρείκελα που φτιάξαμε
τώρα που εμείς φεύγουμε,
τι θα μπορέσουν άραγε να κάνουν
στο μέλλον τούτου του κόσμου;
Πως
Πως να μιλήσω για το μέλλον
αφού μάχες ψιθυρίζονται
στων συνόρων μου
τα συρματοπλέγματα;
Πώς ήσυχη να κοιμάμαι
όταν κλέφτες ονείρων
καραδοκούν ;
Πολλές πλεκτάνες τύλιξαν
γύρω από το λαιμό
της χώρας μου,
πώς να αγαπήσω
όσους δόλια εισβάλουν
το ψωμί μου να αρπάξουν;
Αλήθεια πες μου
πώς να χορτάσω ειρήνη
όταν ψέματα με ταΐζουν;
Επιμέλεια Βάσω Κανιώτη
