"Μάνα γλυκιά ανατολή, λουλούδι χρυσαφένιο
στα μάτια σου απλώνεται το γέλιο ανθισμένο.
Μέλι γλυκό η αγάπη σου και κήπος η καρδιά σου
γαλήνη φέρνεις στο μυαλό σαν γέρνω στην ποδιά σου.
Τα μάτια σου σαν ουρανός πάντα να με κοιτάζουν
τα λόγια σου χάδι στο νου τις νύχτες μ' αγκαλιάζουν.
Στο πλάι μου καρδιοχτυπάς, στις λύπες μου δακρύζεις
κι όταν σκοτάδι έρχεται ..... φως είσαι και φωτίζεις.
Δίνεις ανάσα και ζωή σε κάθε όνειρό μου
αγγίζεις μέσα μου γλυκά κάθε παράπονό μου.
Τα λάθη μου στάλες βροχής η γη σου τ'αγκαλιάζει
και πάλι χώματα στεγνά, άνυδρη γη να μοιάζει.
Μάνα μου θάλασσα πλατιά τον κόσμο όλο δένεις
και καπετάνιος ικανός φουρτούνες υπομένεις.
Θεμέλιο είσαι του σπιτιού, βράχος στην οικουμένη
εσύ μετά την Παναγιά απ' όλους παινεμένη!!"
