και τα δάκρυα θα πάψουν να κυλούν
οι ψυχές των ανθρώπων πως θα ρημάξουν
και πατρίδα εγώ θα γίνω αλλουνού
Φιλαράκι μου, συγγνώμη, σε γελάσαν
δεν την κάνω, δεν κουνάω από εδώ
τ' άγια χώματα του τόπου μου κι αν κάψαν
πιο πολύ θα του φωνάζω σ' αγαπώ
Έχει μάθει να πληγώνεται σου λέω
μη την ψάχνεις, πάντα θα χαμογελά
μυροβόλο είναι νησί, όχι τυχαίο
και μαστίχα πάντα θα μοσχοβολά
