Άνθρωπε παράλογε που νου έχεις και κρίνεις
που λες, πιστεύεις και ξελές που παίρνεις και δε δίνεις.
Σαράντα μέρες περπατείς λες στου θεού το δρόμο
δε τρως δε πίνεις προσκυνάς και υπακούς το νόμο.
Πράττεις σωστά μιλάς αγνά,λες...και γλυκοκαυχιέσαι
μα μαύρη έχεις την ψυχή ... κρυφοπαρηγοριέσαι.
Χάθηκε η ουσία της ζωής κι όλα για θεαθήναι
σε ένα καθρέφτη κάθισε μπροστά και τότε κρίνε.
Μπορείς; βλέπεις δε γίνεται και σκύβεις το κεφάλι
δε θες για σένα να μιλούν...όπως εσύ, οι άλλοι.
Αγκάλιασε άνθρωπε κουτέ και αγκαλιά θα λάβεις
δώσε καλό,να βρεις καλό..τότε θα καταλάβεις.
